Facebook’ta çok sevdiğim bir abim paylaşmıştı. Bir baba olarak okurken kendimi irdeledim, düşündüm ve ben de bunu paylaşmalıyım dedim . Umarım faydalı olur.

Öncelikle ebeveynler çocukları ile vakit geçirirken, ilginin yoğunluğundan çok, sürekliliğinin önemli olduğunu akıllarından çıkarmamalıdırlar. Çocuklarıyla 2-3 gün peşpeşe oynayıp, haftanın geri kalanında bunu hiç yapmıyorlarsa ya da çok istikararsız bir şekilde bunu yapıyorlarsa, bu ilgi amacına pek ulaşmayacaktır. Bu noktada mühim olan; kısa süre de olsa istisnai durumlar dışında her gün çocukla birebir zaman geçirmektir. Bazen anneler bu durumu yanlış yorumlamaktadırlar. “Zaten biz tüm gün çocukla birlikteyiz, daha ne kadar zaman geçireceğiz?” diye sormaktadırlar. Ancak bizim kastettiğimiz “kaliteli” zamandır. Yani, annenin çocuğun yapmaktan hoşlandığı bir aktiviteye eşlik etmesidir.

Mesela çocuk çizgi film izlemekten hoşlanıyorsa annen de o sıra elindeki işi her ne ise onu bırakıp çocuğun çizgi film keyfine aktif bir şekilde ortak olmalıdır. Ve ya çocuk legolarla oynamayı seviyorsa, anne yanına oturup eline legoları alıp ona eşlik etmelidir. Böylece çocuk kendisini değerli hisseder, sevildiğini düşünür.

Çünkü, o an, annesi yemek yapmamakta, komşu ile sohbet etmemekte ya da ev süpürmemektedir; kısacası başka hiçbir şey ile ilgilenmemekte, tamamen kendisi ile birliktedir.

Tabi bu demek değildir ki çocuğun baba ile birlikte zaman geçirmesine gerek yoktur.

Baba için de çocukla düzenli ve kaliteli zaman geçirmek önemlidir. Daha doğrusu, bu babadan çok, çocuk için önemlidir. Çünkü çocuk çoğu zaman babayı gün içerisinde çok sınırlı bir zaman diliminde görmektedir. Bu sınırlı zaman içerisinde en azından çok sınırlı olsa da çocuk babayla ortak paylaşımda bulunmalıdır. Özellikle erkek çocukların cinsel kimlik gelişimi açısından babanın rolü çok önemlidir.

Çocukla paylaşılan zamanda yapılacak aktiviteler çocuğun yaşına göre değişiklik gösterebilir. 0-2 yaş arası bir bebekle ebeveyn garip sesler çıkarıp ya da saklanıp ilgisini çekerek çeşitli oyunlar oynayabilir. Okul öncesi dönemde koşma-yakalama gibi oyunlarla, bazen birlikte çizgi film izleyerek vakit geçirilebilir. Yaş ilerledikçe konulu evcilik oyunları, birlikte yapılan yap-bozlar paylaşımda bulunmanın keyifli yollarıdır. Okul çağındaki bir çocukla tiyatroya gitmek, müze gezmek ekstra olarak yapılabilecek aktivitelerdir. Ergenlikte ise, örnekler baba-oğul sinemaya gitmek, anne-kız kahve içmek gibi çeşitlendirilebilir.

Biz yetişkinler için bile birlikte vakit geçirmek sevdiğimizi ve sevildiğimizi hissetmenin en belirgin yollarından biridir. Uzakta iken en çok ,sevdiğimiz kişileri görmeyi, onlarla çay içmeyi, sohbet etmeyi özleriz. Sevdiğimiz kişi ile ömrümüzün geri kalanını birlikte geçirmek isteriz. Eşimiz mantıklı nedenlerden dolayı da olsa bizi biraz ihmal etse, bunu hemen dile getiririz. Kaldı ki çocukların bu ihtiyacını çok görmemek gerekir.

Mesele saatlerce zamanımızı çocukla geçirmek değil; günde 15-20 dakika gibi kısa bir süre de olsa düzenli ve istikrarlı bir şekilde, çocuğumuzun yapmaktan hoşlandığı etkinliğe ortak olmaktır.

Her çocuğun sevildiğini bilmek bir kenara, bu konuda emin olmak istediğini unutmamalıyız. Bu onların en büyük hakkıdır.

Canan Cantürk
Uzman psikolog